مدرسه رضا شاه کبیر مدرسه رضا شاه کبیر
رولان دوبرول، معمار و یکی از برنامه‌ریزان نقشه‌ی مجموعه دانشگاه تهران موظف به طراحی مدرسه‌ای در جبهه جنوبی تالار فرهنگ و هنرستان عالی موسیقی می‌شود. مدرسه نوربخش (رضاشاه کبیر) در محل تقاطع دو خیابان شاهپور (حافظ فعلی) و خیابان فرانسه (نوفل لوشاتو) فعلی قرار دارد. این بنا از جمله ساختمان‌های آموزشی ساخته شده در دهه 1330 شمسی است که معماری آن را در زمره‌ی معماری پهلوی دوم می‌دانند. این مدرسه، جزو شش مدرسه‌ی دوره دوم توسعه مراکز آموزشی نوین در ایران است که در دستور کار وزارت فرهنگ و هنر قرار گرفت. از نقطه نظر معمارانه، هر شش مدرسه در حجم و پلان گرایش‌های مشابه‌ای با مدارس پهلوی اول دارند، اما در عین حال خصوصیات معماری آرت دکو در نمای آن‌ها حفظ شده، گرایش به عناصر و جزئیات دوره‌ی مدرن در نمای این مدارس غالب‌تر است. سبک بنای دبیرستان رضاشاه کبیر، متاثر از مدارس بیست و چهارگانه‌ی پاریس در دهه 1930 میلادی است. پنجره‌ها خصوصا در بخشی از نمای جنوبی، در کنج‌های بیرون‌زده بنا استقرار یافته و حجم یکپارچه را سبک‌تر کرده‌اند. همچنین پیش‌بینی فضای پیلوتی در جبهه‌ی جنوبی بنای اصلی، تغییر گرایشی است نسبت به مدارس دوره‌ی پهلوی اول که از سنگینی بنا در اتصال به زمین کاسته است. نماهای بنا به ویژه ورودی شرقی آن، یادآور طرح ورودی دانشکده‌های دندانپزشکی و داروسازی دانشگاه تهران است.
از افراد تاثیرگذار محصل در دبیرستان نوربخش یا رضاشاه کبیر می‌توان به اشرف وحیدیان، کاپیتان تیم ملی والیبال ایران که سال‌ها نیز کاپیتان تیم والیبال باشگاه تاج بود اشاره کرد. از سویی دیگر نام شاخص دیگری از دبیران کارمند این مدرسه بوده است. فرخ‌رو پارسا.
فرخ‌رو پارسا، فرزند فخرآفاق و فرخ‌دین پارسا بود که در تبعید (در شهر قم) متولد شد. مادرش یکی از اولین ناشران مجلات زنان در ایران بود که با چاپ دو مقاله پیش از تولد فرخ‌رو خشم روحانیون و مذهبی‌های متعصب سال‌های پایانی قاجاریه را برانگیخت و جدال میان مذهبیون و دولت قوام‌السلطنته منجر به تبعید فخر آفاق پارسا و همسرش به قم شد.
او در آن دو مقاله پیرامون حق تحصیل برابر و مساوی برای دختران و پسران ایرانی صحبت کرده بود. گفته می‌شود پس از تولد فرخ‌رو در سال 1301 شمسی نیز مادرش همچنان به فعالیت‌های حقوق زنان پایبند بود. خواهر بزرگتر او که در سن 15 سالگی فوت کرد مراسم ترحیمش به شکل مختلط در قم برگزار شد که همین موجبات خشم دوباره و خروج او از این شهر را نیز فراهم کرد. فرخ‌رو در فضایی این چنین درس خواند و در تهران بزرگ شد. تا زمانی که برای تحصیل در رشته علوم طبیعی و بعدتر پزشکی به دانشگاه تهران راه یافت و پس از مدتی به عنوان دبیر علوم طبیعی در دبیرستان نوربخش مشغول به کار شد.
او چیزی در حدود 110 شاگرد داشت و در سال 1337 نیز به مدیرت دبیرستان نوربخش (دبیرستان رضاشاه کبیر) درآمد. به نقل از شخص فرخ‌رو پارسا مدیریت دبیرستان دخترانه نوربخش گاهی برایش از وزارت آموزش و پرورش که بعدتر به آن نائل آمد سخت‌تر و پیچیده‌تر بوده است. او مدیریت مدرسه را جهت انتصاب نمایندگی در مجلس شورای ملی رها کرده و پس از گذشت ده سال، با حکم امیرعباس هویدا در سال 1347، وزیر آموزش و پرورش ایران شده و تا سال 1357 بر سمت خود باقی می‌ماند.
حضور او به عنوان وزیر زن در کابینه اگرچه راه را برای توسعه آموزشی و فرهنگی زنان و ارتقا سطح شغلی آنان خصوصا در محیط آموزش و پرورش ممکن کرد و از سویی دیگر فرصت تاسیس مراکزی مرتبط با مسائل زنان همچون ستادهای آموزشی و بهداشتی و انجمن‌های فعال در حقوق زنان را به ارمغان می‌آورد اما پس از انقلاب با اتهاماتی شامل حیف و میل بیت‌المال، ایجاد فساد در آموزش و پرورش، نشو و نمای فحشا، همکاری با ساواک، وابسته نمودن آموزش و پرورش به فرهنگ استعماری امپریالیسم و مواردی از این دست، محکوم به اعدام می‌شود.
